ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ στις γυναίκες και τους άνδρες του Πυροσβεστικού Σώματος που για το τίμιο καθήκον δίνουν την στερνή πνοή…
Τι τιμή στον Πυροσβέστη που φοράει την στολή
να εκτελέσ’ υπερηφάνως μια υψηλή αποστολή.
Με την μάσκα και το κράνος, τον αυλό και το λυχνάρι
το βαρύ του έργο αρχίζει της φωτιάς το παλικάρι.
Αψηφεί τα πάντα όλα, τις φωτιές και τα συντρίμμια
με ένα πόθο, τη θυσία στην Πατρίδα μας την τίμια.
Δεν λυγίζει, ούτε φοβάται απ τη φύση και τη λάβα
και διαρκώς μονολογάει «Πυροσβέστη εμπρός σου τράβα»
Ρίχνεται μέσα στην λάβα και παλεύει με τον χάρο
στους ανθρώπους να χαρίσει του απολυτρωμού τον φάρο.
Όλα γύρο του μουγκρίζουν και τα πάντα λαμπαδιάζουν
και στην πύρινη την μάχη τα κορμιά τους αραδιάζουν.
Ανεβαίνει εις τα ύψη και εισχωρεί μέσα στα βάθη
και επάνω στο καθήκον κάποιος μαχητής εχάθει.
Και ο αφανής κατέθεσε καρδιά, ψυχή και σώμα
με δόξα τον εσκέπασε το πύρινο το χώμα.
Και ξεψυχώντας σέρνεται κι ανάλαφρα ησυχάζει
«να ζήσει η Ελλάδα μας» υπόκωφα φωνάζει.
«Γεια χαρά σου Πυροσβέστη, γεια χαρά κι εσύ ζωή
Για το τίμιο καθήκον δίνω την στερνή πνοή»
«Με την πίστη στην Ελλάδα και του Έθνους την λαμπάδα
Θα κρατήσω κατ΄απ΄ το χώμα της Πατρίδας μου την δάδα»
