Όταν όλοι οι υπόλοιποι απομακρύνονται, εκείνοι είναι υποχρεωμένοι να επέμβουν. Συνήθως ώρες αγωνίας, έντονης κόπωσης και στρες διαδέχονται ώρες αναμονής και απραγίας. Αντιμέτωποι καθημερινά με το ενδεχόμενο τραυματισμού ή και θανάτου, εργαζόμενοι σε δύσκολες συνθήκες γίνονται την ίδια στιγμή, συχνοί αποδέκτες παραπόνων και κρίσεων πανικού των θυμάτων. Παρόλα αυτά, από την ώρα που θα χτυπήσει το κουδούνι καλούνται εντός ενός λεπτού να έχουν αποχωρήσει για την επόμενη «άγνωστη» μάχη με τις φλόγες.
Το πυροσβεστικό επάγγελμα δεν είναι ένα οποιοδήποτε επάγγελμα. Αν όχι όλες, τις περισσότερες φορές, υπερβαίνει τα όρια του καθήκοντος. Πώς ανταπεξέρχονται, όχι μόνο από πρακτικής αλλά και από ψυχολογικής άποψης, οι εργαζόμενοι που έχουν επιλέξει ένα επάγγελμα χωρίς ρουτίνα, με πολύ άγχος, άλλες φορές και θλίψη και οπωσδήποτε μεγάλη σωματική και ψυχική κόπωση;
Ο 6ος Πυροσβεστικός Σταθμός καλύπτει την περιοχή της βορειοανατολικής Πάρνηθας μέχρι τα σύνορα της Βοιωτίας, τον Ωρωπό και τον Κάλαμο, έναν δηλαδή αρκετά μεγάλο δασικό τομέα. Διαθέτει 15 περιπολικά και 7 βοηθητικά οχήματα, γερανοφόρα, διασωστικά κ.ά. Είναι ο τομέας εκείνος που προσπαθεί σχεδόν κάθε καλοκαίρι να διατηρήσει ζωντανό έναν από τους τελευταίους εναπομείναντες πνεύμονες πρασίνου της Αττικής, αυτόν της Πάρνηθας. Ο σταθμός δεν κλείνει και δεν κοιμάται ποτέ. Υπάρχουν τρεις βάρδιες. Η πρωινή ξεκινά στις 7:30 και διαρκεί μέχρι τις 14:00, στη συνέχεια οι επόμενοι παραμένουν σε ετοιμότητα μέχρι τις 22:00 το βράδυ, όπου έρχονται οι νυχτερινοί για να παραμείνουν στο σταθμό έως το άλλο πρωί στις 7:30.
