Ήταν μια μέρα σαν τη σημερινή, 13 Σεπτεμβρίου 1986, όταν η Καλαμάτα χτυπήθηκε από τον Εγκέλαδο. Ο σεισμός, μεγέθους 6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, άφησε πίσω του 22 νεκρούς, τέσσερις πολυκατοικίες κατεστραμμένες, τον ναό των Αγίων Αποστόλων ισοπεδωμένο, ενώ περίπου το 20% των κτηρίων κρίθηκαν κατεδαφιστέα.
Σήμερα, 39 χρόνια μετά (1986–2025), οι μνήμες εκείνης της τραγωδίας παραμένουν ζωντανές. Δύο πυροσβέστες που είχαν βάρδια εκείνο το εφιαλτικό βράδυ θυμούνται τις στιγμές που σημάδεψαν τη ζωή τους.
Ο Γιώργος Βλαχοπουλιώτης, συνταξιούχος πλέον πυροσβέστης, δεν μπορεί να ξεχάσει τον πανικό, την απόγνωση και τη θλίψη στα πρόσωπα των κατοίκων. Βρισκόταν στο δημοτικό πάρκο με τις δύο κόρες του όταν έγινε ο σεισμός· έτρεξε κατευθείαν στην υπηρεσία, όμως από την ένταση και την αγωνία να σώσει ανθρώπους, λιποθύμησε.
Ο Παναγιώτης Τριάντος, επίσης συνταξιούχος πυροσβέστης, είχε επικεντρωθεί στις επιχειρήσεις διάσωσης στην πολυκατοικία της οδού Αριστείδου, όπου βρέθηκαν τα περισσότερα θύματα. Στη μνήμη του έχουν χαραχτεί για πάντα τα πρόσωπα ανθρώπων που ανασύρθηκαν κάτω από τα ερείπια – άλλοι νεκροί, άλλοι ζωντανοί.
Τεράστιες καταστροφές υπέστησαν και τα γύρω χωριά, όπως το Ελαιοχώρι, η Βέργα, η Πολιανή, ο Άρις, η Νέδουσα και η Αρτεμισία. Στους μήνες που ακολούθησαν, η περιοχή συγκλονίστηκε από σχεδόν 700 μετασεισμούς, με ισχυρότερο εκείνον της 15ης Σεπτεμβρίου (5,4 Ρίχτερ). Το επίκεντρο είχε εντοπιστεί σε απόσταση μόλις τεσσάρων χιλιομέτρων από την πόλη, στο βόρειο τμήμα του ρήγματος της Καλαμάτας.
Η τραγωδία του ’86 παραμένει μια πληγή αλλά και μια υπενθύμιση της δύναμης της φύσης και της αντοχής μιας ολόκληρης κοινωνίας.
